Op 29 juni schreef Trouw een artikel over een rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau over discriminatie. Ruim twee derde vindt discriminatie verwerpelijk en meer dan de helft denkt ook dat het nu vaker voorkomt dan twintig jaar geleden. Maar tegelijkertijd vindt bijna driekwart dat er tegenwoordig te snel geroepen wordt dat iets discriminerend is. Ik sprak bij dat artikel vier mensen op straat over hoe zij denken over discriminatie.
‘Ik wil de gedachte niet toelaten’
Victor Azuogu (52)
“Mijn definitie van discriminatie is segregatie, scheiding. Dat je je eigen groep beter vindt dan een andere op basis van bijvoorbeeld afkomst of geloof. En dat je niet de andere kant wilt horen. Niemand is perfect, maar je moet wel willen luisteren.
“Ik voel me zeker weleens gediscrimineerd, maar ik heb nog nooit iemand daarop aangesproken. Ik wil die gedachte niet toelaten. Als andere mensen dat gevoel wel uiten snap ik dat, maar ik vraag wel altijd door: waarom denk je dat je gediscrimineerd wordt, wat is er dan gebeurd? Zelf gebruik ik het gevoel van gediscrimineerd worden als een middel om mezelf te bewijzen. De laatste jaar is het wel meer een onderwerp geworden, ook op de werkvloer.
“Mijn zoon van elf doet vwo en wil naar het gymnasium. De juf zei dat hij dat niet kon, omdat hij zo onzeker overkomt. Ik denk dat ze dat vanwege zijn huidskleur zegt, maar ik wil niet dat hij denkt dat hij gediscrimineerd wordt. Als je die gedachte toelaat, dan ga je je zo voelen.”
‘Het gebeurt uit angst voor het onbekende’
Mirella Nieuwhof (44)
“Discriminatie is mensen ongelijk behandelen op basis van huid, seksuele geaardheid of leeftijd. Ik denk dat veel mensen discrimineren uit angst voor het onbekende. En ik kan me voorstellen dat bepaalde groepen mensen last hebben van veranderingen in de maatschappij. Dat mensen moslims gaan koppelen aan terroristische aanslagen en moslims daarop discrimineren.
“Door mijn werk bij een woningcorporatie in de Gooi en Vechtstreek kom ik veel in aanraking met mensen met weinig geld. Ik ben me altijd heel bewust van mijn omgang met andere mensen. Het valt me wel op dat mensen zich snel beroepen op discriminatie, ook als je je uiterste best doet hen gelijk te behandelen.”
‘Ik wil dat mensen zeggen wat ze voelen’
Rebecca Herkströter (33)
Voor mij wil discriminatie zeggen dat je mensen niet respectvol behandelt vanwege bijvoorbeeld hun huidskleur, IQ of het werk dat ze doen. Ik geloof niet dat mijn ideeën hierover afgelopen jaren echt veranderd zijn. Ik kan me niet goed inleven in mensen die dat doen, discrimineren. Wel in mensen die zich gediscrimineerd voelen. Ik wil graag dat discriminatie bespreekbaar is, dat mensen zeggen wat ze voelen en de ander daarop aanspreken. Het kan dan goed zo zijn dat er een misverstand is, dat mensen elkaar verkeerd interpreteren.
‘Sommigen zeggen: stel je niet aan’
Giovanni Vermeent (19)
Discriminatie is het benadelen van anderen op basis van ras. Ik weet dat er ook gediscrimineerd wordt om andere redenen, maar het gaat mij specifiek om ras. Sommige mensen zeggen: ‘je moet je niet aanstellen’, als iemand zich gediscrimineerd voelt. Ik denk dat mensen die dat zeggen óf heel discriminerend zijn naar anderen óf er zelf nog nooit mee te maken hebben gehad. Mensen verschuilen zich niet achter het discriminatie, het is echt. Dit is al heel lang mijn opvatting, huidige ontwikkelingen in de samenleving hebben daar niks aan veranderd.