Deze recensie verscheen eerder in online cultuurmagazine 8WEEKLY.
Een verveelde dorpsmeid met sterallures en een koppige burgemeesterszoon die in alle eenzaamheid kaas wil maken. Je zou ze niet bij elkaar zetten maar ze zijn de hoofdpersonen in Silvia Avallone’s tweede roman Marina Bellezza, die leest als een moderne en maatschappijkritische Romeo & Julia.
De bijna 600 pagina’s tellende roman speelt zich af in de provincie Biella, in het Noordoosten van Italië waar ook de schrijfster zelf vandaan komt. Afgesloten van de rest van Italië door bergen en slechte infrastructuur is de regio langzaam leeggelopen, en wie er nog woont heeft doorgaans geen geld, een alcoholprobleem en in slaap gesuste dromen. Andrea Caucino en Marina Bellezza zijn anders, of misschien ook niet.
Vallende sterren
Marina is geboren uit een tienermoeder die al gauw een alcoholprobleem ontwikkelde, en daardoor stelselmatig de belangrijke dingen in haar dochters leven vergeet. Marina’s held is haar vader, maar die is bijna altijd weg op louche zakentrips.
Als Marina als jong meisje gecast wordt voor een reclamespotje, is de kiem gelegd voor een zangcarrière: ze zal een ster worden. Ze is grillig, hautain en onhandelbaar, maar ongelooflijk mooi en getalenteerd. Bovendien is ze vastbesloten de aandacht te krijgen die ze nooit van haar ouders kreeg. Ze zoekt die in haar beroemdheid, maar vindt die eigenlijk bij Andrea, wiens hart ze keer op keer breekt.
Andrea is ogenschijnlijk onder een beter gesternte geboren; als zoon van een rijke burgemeester en advocaat. Hij staat echter al zijn hele leven in de schaduw van zijn succesvolle broer die naar Amerika is geëmigreerd, met wie hij al van jongs af aan geen omgang weet te vinden. Zijn droom: het in ere herstellen van de boerderij van zijn liefhebbende grootvader om er koeien te houden en kaas te maken.
Andrea wil zich verschuilen in de bergen, Marina wil daar juist mee breken om de wereld te veroveren maar terwijl beiden hun dromen najagen trekken krachten hen steeds naar elkaar toe, van elkaar af en in onvermoede richtingen. Deze krachten vormen de spil van het verhaal.
Vervallen schoonheid
Elsa, een vriendin van hen beiden, droomt ervan een politieke partij op te richten om de verwilderde vallei weer nieuw leven in te blazen. Door dezelfde krachten die Andrea en Marina naar elkaar toe trekken en uit elkaar blazen komt deze droom echter ook niet van de grond – en misschien is dit inderdaad een verloren zaak. Het verhaal van Andrea en Marina is er namelijk niet alleen een van een gedoemde liefde maar ook een van Italië dat aan zichzelf ten onder lijkt te gaan. De manier waarop Marina zichzelf en alles van waarde verliest in de glamourfaçade van de showbizz reflecteert de poppenkast van de politiek en de populariteit van het enorme scala vrij stompzinnige spelprogramma’s op de Italiaanse tv. (Jeugd)werkloosheid, verval van het wegennetwerk en de kloof tussen Noord- en Zuid-Italië en tussen de dorpen en de steden zijn aan de orde van de dag. De economie ligt overhoop, fabrieken staan leeg – geen wonder dat Avallone Marina’s verhaal vertelt met steeds donkere vooruitblikken op de onvermijdelijke ondergang.
Verteld in de driehoeksverhouding tussen Andrea, Marina en Elsa drukt ze de neus op de feiten: Italië is onmiskenbaar in crisis en hoe het land er ooit uit moet komen is niet duidelijk.
Diamonds in the Sky
Een paar dingen hadden anders gemogen aan de roman. Marina zingt veel popsongs bij haar optredens. Deze eigentijdse nummers en songteksten van Rihanna of Bruno Mars doen af aan de eeuwigheidswaarde, alhoewel ze anderzijds ook het failliet van het land en de liefde benadrukken, en het contrast met de afbrokkelende eeuwige bergen.
Ook Marina’s voortdurend herhaalde wensen, verlangens en grillen halen het tempo regelmatig uit het verhaal. Marina Bellezza is hierdoor bij vlagen wat langdradig maar vooral een prachtig liefdesverhaal en een relaas van de ondergang van Italië.